پرورش زالو برای امر پزشکی چندی ست که حائزه اهمیت است، زالو بیشتر از حجامت خون و مواد را از عمق بدن بیرون می‌کشد.
زالو برای اینکه بتواند خونخواری کند باید مانع لخته شدن خون بشود، برای این کار بزاق خود را همزمان با مکیدن به داخل محل تزریق می‌کند بنابراین بدن بیمار از خواص بزاق زالو نیز بهره‌مند می‌گردد.

پروفسور ایوالید از دانشگاه شهر مون پلیه فرانسه در رابطه با زالو و زالو درمانی می‌گوید :

هنوز تمامی اسرار و خواص فیزیکی و درمانی زالو کشف نشده است پیش بینی می‌شود، حدود یک صد ماده موثره با اثرات درمانی مختلف در بزاق زالو موجود باشدکه بسیاری از این مواد تا به حال کشف و شناسایی شده وحتی فرمول شیمیایی و خواص آن بیان شده است.

الف) هیرودین :

هیرودین با انبساط ماهیچه‌های صاف جدار عروق سبب گشادی عروق و افزایش جریان خون می‌شود. هیرودین خاصیت بی‌حس کنندگی دارد ؛ لذا دقایقی بعد از چسبیدن زالو به محل و ترشح بزاق منطقه بی‌حس می شود و احساس سوزش ناشی از نیش زالو از بین می‌رود و بیمار به راحتی وجود زالو و خونخواری آن را تحمل می‌کند. بطور کلی برای هیرودین اثرات آنتی کواگولانت ، آنتی ترمبوتیک ، ترمبولیتیک ، آنتی ایسکمیک ، هیپوتنسیو ، تحریک کننده سیستم ایمنی ، ممانعت از تصلب شرائین ، بی حس‌کنندگی ، آنتی باکتریال و خاصیت ضد التهابی شناخته شده است. پژوهشگران دپارتمان فارماکولوژی دانشگاه کنتاکی طی تحقیقاتی ، اثرات ضد انعقادی هیرودین را با هپارین مقایسه کرده‌اند :

مقایسه اثرات ضد انعقادی هیرودین با هپارین :

هیرودین برای فعال شدن نیاز به کوفاکتور ندارد.

هیرودین اثرات پایدار و یکنواخت وابسته به دوز دارد.

هیرودین اثر مستقیم روی مهار ترومبین دارد.

هیرودین مسمومیت ندارد.

هیرودین بی حسی موضعی می دهد.

ب) بدلین : این یک آنزیم مهار کننده پروتئازها مانند تریپسین کیموتریپسین یا پلاسمین است که فاکتورهای تورم و پخش شدن در بافت می‌باشند

ج) آپیراز : آپیراز یک آنزیم قوی ضد تجمع پلاکت‌ها با اثرات روان سازی جریان خون است.

د)  اگلین : اگلین ، ضمن این که یک آنزیم ضد تورم است ، ضد اکسیداسیون و ضد رادیکال نیز می‌باشد.

ه) دستابیلاز : این آنزیم که یک فاکتور ضد تجمع پلاکتی بسیار قدرتمند است ، با اثرات فیبرینولیزی و هیدورلیزکنندگی منجر به حل شدن لخته‌های خونی تشکیل شده می‌شود ، این آنزیم به وسیله‌ی نیکونوف کشف گردید که یک شیوه‌ی درمانی بسیار هیجان‌انگیز را معرفی کرد.

و) هیالورونیداز : این ماده هم به عنوان فاکتور پخش کننده و هم به عنوان یک عنوان یک آنتی بیوتیک عمل می‌کند. این آنزیم با حل کردن مواد بافتی ، زمینه پخش بزاق زالو را در بافت‌ها فراهم می‌کند و با این کار زالو توانایی می‌یابد بافت‌های دور دست را نیز تحت تأثیر قرار دهد و اثرات درمانی در همه‌ جای بدن به خصوص در نزدیکی محل اتصال زالو به بدن بر جای بگذارد.

ز) لیپازها و استرازها : از لیپولیتیک فاکتورها هستند و چربی‌ها را تجزیه می‌کنند و استفاده‌های درمانی از آن شروع شده است.

ک) یک ماده بی حس کننده : وقتی زالو پوست را نیش می‌زند ، ایجاد یک زخم به شکل Y می‌کند ، که کاملاً بدون درد می‌باشد و به دلیل وجود ماده قوی بی‌حس کنندگی ، به سادگی ، احساس خنکی ایجاد می‌نماید. و بعد از حدود 5 دقیقه پس از چسبیدن زالو به محل ، بیمار دیگر احساس درد و سوزش ندارد و تا آخرین مرحله زالو درمانی ، موجود زالو روی بدن به راحتی تحمل می‌شود.

ل) آنتی الاستاز : این ماده که از طریق کنترل عمل الاستاز فعالیت می‌کند ، آنزیمی است که الاستین جلدی را به خصوص در پوست ، تنزل می‌دهد.

م) ماده گشادکننده رگ : این ماده که هنوز به طور رسمی مشخص نشده بسیار شبیه هیستامین است. این ماده مانند نوروترانسمیترها که از 34 غذه‌ی مغزی که در طول بدن زالوی هیرودومدیسینالیس تقسیم شده‌اند ، ترشح می‌شود. چند دقیقه پس از اتصال زالو محل نیش قرمز و پرخون می‌شود ؛ شاید این پرخونی را بتوان به این ماده نسبت داد که فلوی ( جریان ) خون را در محل افزایش داده است.

ن) منوکسید نیتروژن سنتتاز : این فاکتور موجود در بزاق زالو شبیه به نوع انسانی است که سبب ترمیم اعصاب صدمه دیده می‌شود.

ح) اورگلاز : دارای اثرات درمانی در بیماری آرتروز است. بسیار دیده شده است که افراد مبتلا به آرتروز زانو که از درد زانو و محدودیت حرکتی زانوها رنج می‌برند با چند جلسه زالو درمانی بهبودی بسیار می‌یابند. و ما این را به کرات تجربه کرده‌ایم. زالو همچنین کاتکولامین ترشح می‌کند که روی پایانه‌های عصبی بخصوص در پوست مانند دوپامین و سروتونین عمل می‌کند.

استیل کولین مترشحه در هیرودومدیسینالیس خیلی مهم است. روش رسمی برای سنجش استیل کولین در بافت ، بر اساس یک روش بیولوژیک شامل قدرت انقباض قسمت پشت زالو می‌باشد.

مواد دیگری مانند استیل کولین ، نوروترنسمیترها مواد شبه هیستامینی با اثرات وازودیلاتوری ، Hementin ، Anti statin ، و آنزیم مشابه PG12 ) Prostaglaindine ) که مانع فعالیت کالیکریین و فاکتورهای XI و XII می‌شود نیز در بزاق زالو یافت می‌شود.

بی‌حس‌کنندگی:  باعث کاهش درد موضعی هنگام نیش زدن می‌شود که عمدتاً به دلیل وجود ماده هیرودین است.

گشادکنندگی عروق: به دلیل وجود ماده هیستامین است.
ضدانعقادی: به دلیل وجود آنزیم هیالورونیداز موجود در بزاق زالو است این آنزیم خاصیت آنتی بیوتیکی و حل کردن موکوس بسیار قوی دارد به طوری که در درمان گلوکوم هم بسیار موثر است.
آنتی بیوتیکی: این خاصیت اخیراً مورد توجه بسیاری قرار گرفته و بر بیماری‌های ناشی از استاف طلایی و میکروب سل و اسهال خونی و دیفتری موثر است.
ضدالتهابی و ضد لخته‌‌ای: در برخی از بیماری‌های عروقی وریدی مانند واریس نیز از زالو درمانی و اثرات مثبت آن می‌توان بهره برد. از آنجا که زالو تمایل زیادی به خوردن خون وریدی دارد که در آن دی اکسید کربن زیاد است، زالودرمانی می‌تواند تاثیر زیادی در بهبود احتقان‌ها و گرفتگی‌های عروقی لخته‌های موجود در رگ‌های وریدی داشته باشد.

بررسی منابع پزشکی مدرن نشان می دهد که در آمریکا و برخی کشورهای اروپایی از جمله آلمان، فرانسه و بریتانیا تحقیقات بسیاری در باره زالودرمانی و شیوه های زالودرمانی انجام شده است. امروزه در سطح دنیا انجمن هایی در زمینه زالو درمانی تشکیل شده است از جمله “انجمن جهانی زالو”و  “انجمن زالو درمانی انگلستان”. در کشورهای دیگر هم انجمن ها و تشکل هایی در این خصوص تشکیل شده که هر یک به مطالعات خاص خود در این شیوه درمانی پرداخته اند.

در حال حاضر روسیه تکنولوژی محرمانه ای در رابطه با تولید، پرورش و تکثیر زالو دارد.

در آلمان فراورده های زالو را  مورد تحقیق قرار داده اند. از موارد دیگری که مورد تحقیق آمریکایی های قرار گرفته مقوله بزاق و بزاق گیری زالو است. برای اینکه بدانند فرایند درمانی که به وسیله بزاق این جانور کوچک صورت می گیرد، دارای چه عناصر شفا بخشی است، تا در نهایت اقدام به تولید مصنوعی این بزاق در قالب دارویی جدید کنند.

 بنابر این مطالعات، کاربردهای جدید زالودرمانی در طب به رویه تبدیل شده به گونه ای که امروزه زالو به دلیل خاصیت ضدانعقادی یکی از ابزارهای جراحی در پیوندها و دوام بافت پیوندی است.

همچنین تاثیر زالودرمانی بر پوست به طور علمی ثابت شده چراکه زالو دارای فاکتورهای مثبتی برای پوست است که رشد سلولی را بازسازی می‌کند.
بهبود زخم پای دیابتی، زخم بستر و سوختگی ها از دیگر موارد استفاده زالودرمانی در کلینیک‌های کشورهای غربی است.
امروزه در کلینیک‌های زخم و سوختگی از زالودرمانی برای التیام و درمان زخم ها از جمله زخم های پای دیابتی و زخم هایی مانند زخم بستر که مشکل خونرسانی دارند استفاده می شود.

لیچ تراپی

در حال حاضر اغلب کشورهای پیشرفته در کنار آخرین تکنولوژی های روز دنیا، در کنار اتاق های عمل بیمارستان ها اتاقی به نام ” لیچ تراپی” دارند که در واقع به همان معنای “زالو درمانی” استو در اتاق های لیچ تراپی برای پیوند اعضا الزام دارند که بعد از عمل حتما باید زالو درمانی یا همان لیچ تراپی روی مریض انجام شود.

زالودرمانی محدودیت هایی داردو چه از نظر فیزیولوژیکی فرد چه از نظر تداخل دارویی. مهمترین موارد به این شرح است:
۱- قرص وارفارین و آسپیرین ، دی پیردامول ،اسویکس،کلوپیدگرل و قرص های مسکن از سه روز قبل از زالو درمانی زیر نظر پزشک باید قطع شود .
۲- مصرف رب انار ، آب انار و گلاب ( ۶ واحد آب انار + ۱ واحد گلاب ) مسهل ها و منضج های گیاهی قبل از زالو درمانی (حداقل یک هفته ) بازده زالو درمانی را بسیار ارتقاء می دهد .
۳- مصرف غذاهای سرد( لبنیات ، تخم مرغ ، برنج ، مرغ ، خیار وکاهو ، کیوی ، میوه نارس وترش ، ماکارونی ، آش جو و آلوچه و ….. ) حداقل ۸ ساعت قبل از زالو درمانی مجاز نیست .
۴- پس از زالو درمانی موضع زالو اغلب اوقات ، خونریزی دارد ، برای پیشگیری از بروز مشکلات، لازم است تا لااقل ۸ ساعت پس از زالو درمانی برنامه کاری، سفر و مهمانی نداشته باشید و در استراحت و آرامش باشید .
۵- تا ۳۶ ساعت موضع زالو درمانی با آب تماس نداشته باشد .
۷-  موضع زالو درمانی به طور طبیعی تا ۸ ساعت خونریزی عادی و ملایم دارد.
۸- در صورت خارش ، محل زالو درمانی را پماد کالامین زده و یا بخور سرکه و آب بدهید ولی نباید زخم زالو و اطراف آنرا بخارانید .
۹- قبل از زالو درمانی حداقل ۱۵ روز زیر نظر پزشک از رژیم های پاک سازی استفاده کنید .